نمیدانم آیا این مطلب تا بحال برای شما هم سوال شده یا نه ولی برای من بسیار سوال بر انگیز بوده که آیا حضرت محمد پیامبر بودند یا خیر ؟

التبه سوالم قطعا در اصل نبوت ایشان نیست ، بلکه مطابق معمول نقد مشهورات سوال درباره این است که آیا انتخاب کلمه پیامبر برای مقامات حضرت محمد انتخاب درست و صحیحی است یا خیر ؟ آیا این کلمه واقعا به معنای نبوت و یا رسالت است یا خیر ؟ یک کلمه بسیار ضعیف است که اصلا رساننده معنای نبوت و رسالت نیست !

واقعا نمیدانم اصل و ریشه کلمه پیامبر به چه زمانی برمیگردد و از چه زمانی این کلمه در زبان فارسی برای فرستادگان الهی بکار رفته ، اما نکته اینجاست که این کلمه واقعا در رساندن این معنا ناتوان است و پیش از آنکه یک ترجمه ی غلط باشد ، یک دیدگاه غلط نسبت به نبوت و رسالت است .

حجج و راهنمایان الهی یا نبی و رسول هستند و یا امام که در برخی مواقع این مقامات مجزا و گاهی مجتمع در یک نفر هستند ( مثلا برخی از حجج بنی اسرائیل فقط نبی بودند همچون حضرت لوط و برخی هم نبی و هم رسول بودند همچون جناب موسی و مثلا حضرت ابراهیم هم نبی بود و هم رسول و هم امام ) و ائمه علیهم السلام نیز که نبی و رسول نیستند اما مقام امامت در ایشان بالاتر از همه مقامات پیشین است .

حال در اینجا دو سوال مطرح است :

اولا : نبی و رسول و پیامبر به چه معنا هستند ؟

ثانیا : شأن و وظیفه نبی و رسول چیست ؟

پاسخ به سوال اول : نبی از ریشه نبأ و به معنای خبر است بر وزن فعیل که وزن فعیل هم به معنای فاعل است و هم به معنای مفعول . و در اینکه اینجا فعیل به معنای فاعل است یه مفعول اختلاف کمی وجود دارد ولی نظر صحیح بر این است که فعیل در اینجا به معنای فاعل است و در نتیجه نبیء یعنی خبر دهنده که البته به معنای مفعولی آن نیز صحیح است . اما نتیجه اینکه به هر حال و در هر دو حالت نبیء به معنای پیامبر نخواهد بود .

رسول : از ریشه رسل با معنای مفعولی و به معنای فرستاده است ، رسول یعنی کسی که از جانب کسی برای انجام کاری فرستاده شده .و ممکن است منشأ اشتباه در ترجمه پیامبر همین کلمه رسول باشد که درباره آن صحبت خواهد شد .

پیامبر : یا پیغمبر و پیغامبر به معنای نامه رسان است و نامه رسان کسی است که هیچ دخل و تصرفی در نامه و محموله خود ندارد و تنها شان او این است که نامه را نویسنده به خواننده برساند ، نامه رسان در بسیاری از اوقات ممکن است که حتی از محتوای نامه ای که در دست دارد خبر هم نداشته باشد . نامه رسان اجازه هیچ گونه دخل و تصرفی در نامه و محتوای آن ندارد .

و پس از ذکر این موارد باید به سوال دوم پاسخ بدهیم و آن اینکه شأن و وظیفه نبی و رسول چیست ؟

قطعا شان و وظیفه نبی و رسول بالاتر از یک نامه رسان است و نامه رسان در برابر شان و ظیفه ی نبی و رسول هیچ جایگاهی نیست ، نبی و رسول افرادی هستند انتخاب شده از جانب خداوند که به امر الهی مردم را به سوی خداوند دعوت کرده و از طریق انذار و تبشیر و دعوت و تلاش شبانه روز سعی در این دارند که مردم را به سعادت اخروی برسانند ، نبی و رسول خود اجازه سخن گفتن و اظهار نظر دارند و از جانب الهی همه گونه اختیاری به آنان داده شده که تا جایی که حتی اجازه تغییر و جعل یک حکم را هم داشته اند و این امر خصوصا درباره رسول گرامی اسلام واضح تر و صریح تر است .

نبی و رسول بیش از هر کسی از محتوای پیام الهی آگاه تر است و آن پیام را در طول زمان نبوت خود و مطابق به مصلحت شرایط و زمان و مکان به طور تدریجی برای مردم بیان می کند .

اگر چه این سخن و این نکته جای آن دارد که پیرامون آن یک مقاله مفصل نگاشته شود اما هرچه سخن بطول بینجامد بیشتر درباره مقامات رسالت است و از اصل مسئله دور می شود .

ولی حاصل سخن اینکه کلمه پیامبر برای ترجمه کلمه رسول کاملا غلط و نارسا است و بر اساس یک دیدگاه غلط پیرامون نبوت و رسالت است که انبیا و رسولان را فقط نامه رسانانی می دانند که هیچ خصوصیت بیشتری در رسالت خود ندارند و اینان حتی رسالت را نیز اشتباه معنی کرده اند چرا که رسالت درباره حجج الهی به معنای رسالت در نامه رسانی و رسول نامه رسان نیست ، بلکه این رسول به معنای کسی است که خود او برای سخن گفتن و مذاکره کردن فرستاده می شود نه اینکه حامل نامه و یا پیامی باشد .

هر کس که دوست دارد می تواند  در این باره یک تحقیق مفصل انجام دهد .

روابط عومی هیئت محبان سیدالکریم (ع)